maandag 23 mei 2011

De zelfbouw-zonnekoker in een lentetest : 167 ° C

Aha, onze zonnekokers doen het dus lekker goed.  Maar laat je niet misleiden door die status per kwartier : je hoeft er helemaal niet zo druk mee bezig te zijn.  Eigenlijk heb je per gerecht drie minuten nodig.  Eén minuut om het gerecht in de koker te doen, één minuut om hem eruit te halen en één minuut om de koker af en toe naar de zon uit te richten.

Vandaag hebben we de soep gewarmd, aardappeltjes gebakken, kippeboutjes in bakfolie in de oven klaargemaakt.

 

Wat later nog eens 4 glazen rozenjam.  En dan voor het avondeten de rest van de spaghetti + saus van gisteren.

Maar parallel hebben we onze zelfbouw "Pentagon Star" getest.  In leegloop, dus zonder gerecht.  In de pot zit enkel onze oventhermometer.  Tot hiertoe hebben we de zelfbouw-koker enkel gebruikt om wat water te koken voor de thee of zo,  maar nu willen we het toch wel weten : wat kan deze koker aan in de maand mei ?


En wel zoals het hoort, dit keer met braadfolie rond de pot. Die braadfolie had ik nog niet in februari, bij de "wintertest", waar de "Pentagon Star" 120° haalde.  Bij een speciaalzaak voor horeca-materiaal heb ik de folie dan toch nog gevonden.  Niet makkelijk.  De Amerikanen gebruiken meestal braadzakken, en dan liefst voor kalkoenen (think big), maar ook die vind je niet meer zomaar in de supermarkt.


Waarom die folie ? Wel, ten eerste blijft de temperatuur nogmaals "opgesloten", en daarenboven neemt de folie de windgevoeligheid nog eens weg.  Hierdoor wordt de koker nog een beetje meer hybride tussen de parabool en de box-oven.  De folie, dichtgebonden natuurlijk, doet hier dienst als oven.



En het resultaat ?

09:30 - 132°
10:00 - 145°
11:45 - 161°
13:00 - 167°

Trek daar overal zo'n 15° af en je hebt de temperaturen "onder belasting".  Wèl moet je ermee rekening houden dat je hier eerder voor 2-3 personen kookt en niet voor 4-5, zoals bij mijn andere toestellen.

Een zeer goede koker dus toch en, nog niet zolang geleden ontdekt, hij past perfect op de stoel, en dan kun je door de stoel te kippen heel goed zien hoe de zon reflecteert en dus hoe je hem moet regelen.

En regelen vergt iets meer inspanning als bij de andere paneelkokers, er zijn namelijk drie touwtjes die de hoogte, de neiging en het grote voorblad in de breedte regelen.

Het grote voorblad maakt dat de koker al heel sterk op een parabool gelijkt, het vangt daarenboven heel lage zon op, en dat verklaart de prestaties in februari.

Had ik nu nog een beter reflecterend materiaal, dan kon ik er misschien wel nog een graad of tien meer uithalen.  Maar ja, dit is klagen op hoog niveau.

Geef toe, niet slecht voor een zelfbouw !  My favourite.  Tot hiertoe.  We bouwen deze koker graag samen met jullie : lees dit hier.

Ik heb ook nog een paar plannen liggen voor de volgende winter...

1 opmerking: